Azadbûna ji şertbûyînê pir hêsan e Dema ku meriv nexwaze bibe hunermend, mamoste, wezîr, kesek girîng, jîr û zana, wê çaxê ew ne tişt e, ev rastiyek e, lê em hez nakin ku em wê qebûl bikin. Em hez nakin ku em netişt bin, ji ber vê yekê em bi bidestxistina tiştan, pirtûk, îdeolojî, çi rast û çi çep, bi ol, bi mal û milk … Continue reading Netiştbûn û azadbûna ji şertbûyînê
Pirsker: Gelo pêkan e ku mirov xwe ji hemû hestên tirsê rizgar bike û di heman demê de, di civakê de bimîne? Krishnamurti: Civak çi ye? Komek nirx, komek rêgez, rêzik û kevneşopî, ne wisa? Tu li van şert û mercên derve dinêrî û dibêjî, “Gelo dikarim bi van tiştan hemûyan re têkiliyeke pratîk bikim?” Çima na? Li dawiyê, eger yek tenê beşek ji vê strûktura … Continue reading Jiyana bê tirs di hundirê civakê de
Civak, çanda ku em tê de dijîn, daxwaz dike ku xwendekar berê xwe bidin kar û ewlehiya fîzîk. Ev bûye zexta domdar a hemû civakan, pêşî karîyere (xwendin, kar), û her tiştê din paşê. Ango pêşî girngî ji bo pere, piştre ji bo şêweyên tevlihev ên jiyana me ya rojane. Em hewl didin ku vê pêvajoyê paşve vegerînin, ji ber ku mirov nikare tenê bi … Continue reading Heta tu xwe nas nekî hemû zanîna te bêkêr e
Medîtasyon yek ji hunerên herî mezin e di jiyanê de, belkî jî ya herî mezin e û ne mumkine e ku meriv wê ji kesî fêr bibe; ev bedewiya wê ji vê yekê pêk tê. Teknîka wê tune ye û ji ber vê yekê jî desthilatdariya wê tune ye. [Desthiladariya kesek an rêxistinek ku bêje ez dikarim wê teknînkê fêrî te bikim]. Gava kesek fêr … Continue reading Ne pêkan e ku tu Meditasyonê ji kesî fêr bibî
Ciwanên li çaraliyê cîhanê hest bi nerazîbûn/redkirinê dikin, li dijî nîzama damezrandî serî hildidin, nîzamek ku vê cîhana hovane, cinawir û kaotîk afirandiye, şer hene û ji bo bidestxistina karekî bi hezaran mirov xwe pêşkêş dikin. Nifşê berê ev civak bi ambîsiyona xwe, bi çavbirçîtiya xwe, bi tundiya xwe, bi îdeolojiyên xwe afirandiye. Mirov bi taybetî ciwan hemû îdeolojiyan red dikin, belkî ne li vî … Continue reading Çawa zîrekbûn serî hildide?
Nizanim ka te qet xwe bi tenêbûnê xemgîn hîs kiriye yan na; dema ku tu ji nişka ve pê dihese ku tu têkiliya te bi kesî re tune ye – ne pêhesîneke zihnî ye, lê pêhsîneke di rastiyê de (Fakt), dema tu hest bikî ku tu bi tevahî îzole bûyî. Hemû şêweyên ramankirin û hestan asteng bûne; tu nikarî berê xwe bidî derekê, ti kes li … Continue reading Di tenêbûnê de bedewiyek mezin heye
Dema tu li wan jinên belengaz temaşe dikî ku barekî giran dibin bazarê, an jî li zarokên gund dinihêrî, yên ku di nav heriyê de dilîzin bêyî ku bikaribin bi tiştekî din re bilîzin, ew zarokên ku ew perwerdehiya ku tu distînî nikarin werbigrin, ku ew ne xaniyek guncaw ku tê de bijîn, ne paqijî, ne cil têra wan dike û ne jî xwarineke guncaw … Continue reading Reaksiyona te çi ye dema tu van tiştan dibînî?
Mirov çawa dikare bê hezkirin bijî? Tenê em dikarin hebin, û hebûna bê hezkirin kontrol, tevlihevî û êş e; û ev e ya ku hema hema em hemî diafirînin. Em xwe ji bo hebûnê birêxistin dikin û nakokî wek tişteke neçarî dipejirînin, ji ber ku hebûna me ji bo desthilatdariyê pêwîstiyeke berdewam e. Bi awayê, dema ku em hez dikin, rêxistin cihê xwe heye, cihê … Continue reading Evîn metirsîdar e
Mirin dawiya ew tiştan e, ku tu pê ve girêdayî ye, tiştên mala te, rûyê te, îdealên te, an çi be. Yê ku ev tişta dûr a ku jê re mirin tê gotin, tavilê dixe meydana jiyanê, dawiya girêdana xwe dibîne. Ji ber vê yekê mirin tê wateya nûvekirinek tevahî, nûvekirina tevahî ji êqil re, ku di demboriyê de girtî bû. Bi vî awayî hiş … Continue reading Nûvekirina tevahî ji êqil re
Dema ku hûn xwe tenê hîs dikin, hûn radyoyê vêdixînin, Puja* çêdikin, li dû guruyan* digerin, bi kesên din re gotegotan dikin, diçin sînemayê an pêşbaziyan [hesban, erebeyan..], ji ber wê revên ji hemû rengî girîngiyê distînin, çi reva bi rêya vexwarinê be, yan jî reva di derbarê [îbadeta] Xwedê re. Pirsgirêk revîn e, her çend rêyên me yên revînê yên curbecur hebin jî, hin kes … Continue reading Bidawîkirina revînan
Zinar 